درباره دکتر مرتضی رجایی
.
دکتر مرتضی رجایی متخصص ارتوپدی، جراح بیماری های مفاصل و استخوان، عضو انجمن آسیب های ورزشی اروپا و آمریکا، جراحی آرتروسکوپیک و کم تهاجمی مچ پا و تاندون های پا، جراحی خار پاشنه، کف‌پای صاف، بدشکلی انگشتان پا، جراحی هالوکس والگوس به روش کم تهاجمی، تعویض مفصل زانو، جراحی انحناهای غیر‌طبیعی، اندام پای پرانتزی و زانو x تزریقات داخل مفصلی برای جلوگیری از تخریب و آرتروز مفصل و همچنین نویسنده کتب:
“کمردرد، گردن درد، آنچه بیماران باید بدانند”
“آرتروز زانو، آنچه بیماران باید بدانند”
.
زَخم بَستر (به انگلیسی: Bedsore) به آسیب بافت بدن (شامل پوست، درم، اپیدرم و ماهیچه) در اثر ایجاد فشار درازمدت بر یک یا چند نقطه از بدن گفته می‌شود. خوابیدن طولانی‌مدت در یک وضعیت ثابت، سائیدگی در صندلی یا بستر، استفاده از لگن بیمار نامناسب یا کشیدگی با ملحفه می‌تواند به بخشی از پوست یا بافت بدن آسیب بزند.
پای دیابتی به هر گونه آسیب و پاتولوژی که نتیجه مستقیم دیابت یا عوارض دراز مدت (و یا مزمن) دیابت در پای بیمار است گفته می‌شود. حضور آسیبهای دیابتی مختلف در پا، سندرم پای دیابتی نامیده می‌شود. اتیولوژی زخم‌های دیابتی شامل موارد بسیاری است. در یک مطالعه ۶۳٪ زخم‌های دیابتی به ۳ مورد نوروپاتی حس محیطی، دفرمیتی (تغییرشکل) و تروما نسبت داده شدهاند که بیشترین پاتولوژی و آسیب در پای بیمار اتفاق می‌افتد.
زخم عروقی یک دسته دیگر از زخم های مزمن، زخم های عروقی پا می باشند که ناشی از اختلال در عروق بدن می باشند. لازم است بدانید خون روشن حاوی اکسیژن و مواد غذایی از قلب توسط شریانها به اندامها می رود و خون تیره فاقد اکسیژن بوسیله وریدها از اندامها به قلب باز می گردد که اختلال در هر کدام از این مراحل موجب بروز زخم در اندامهای تحتانی می شود.
سوختگی، نوعی جراحت پوست می باشد که در اثر جریان الکتریکی، ریختن آب جوش روی پوست یا اشیا داغ، مواد شیمیایی یا ریختن اسید قوی بر روی پوست ایجاد می‌گردد. جراحت سوختگی می تواند ساختمانهای زیر پوست مانند ماهیچه‌ها، استخوانها و اعصاب و رگهای خونی را درگیر سازد.
زخم برگر اين بيماري نوعي اختلال التهابي قطعهای پيش رونده و غير اترواسكلروتيک است كه شريان هاي كوچک و متوسط، وريد ها و اعصاب اندام ها را گرفتار میكند. سن معمول بيماري از 20 تا 50 سالگی است و در مردان سيگاری شايع تر است.
عفونت زخم جراحي، عفونت سطحی محل جراحی باید ویژگی های زیر را داشته باشد: عفونت طی 30 روز پس از عمل جراحی روی داده باشد و تنها، پوست و بافت زیر پوستی را درگیر کرده باشد. عفونت زخم جراحی ممکن است همراه با ترشح، قرمزی، درد و گرمی همراه باشد. بیمار ممکن است مبتلا به تب شده و احساس بیماری کند.
