متخصص آسیب های ورزشی

متخصص آسیب های ورزشی

متخصص آسیب های ورزشی: آسیب های ورزشی و پیشگیری از آن از مقولات مهم طب ورزش می باشد.آسیب های ورزشی خوشبختانه اغلب به طور موثر درمان می شوند و اغلب افرادی که دچار صدمه دیدگی ورزشی می شوند به نحو رضایت بخشی دوباره به ورزش باز می گردند.

از سویی بسیاری از صدمات ورزشی و عوارض ناشی از آن را می توان پیشگیری نمود.

به طور کلی صدمات ورزشی یا به صورت حاد ایجاد می شوند و یا مزمن هستند.

 

 

 

درمان آسیب های ورزشی

 

 

آسیب های ورزشی حاد:

مانند؛

  • پیچ خوردگی ها
  • دررفتگی ها
  • کبودی ها
  • خراشیدگی ها
  • کشیدگی عضلات
  • رباط ها
  • شکستگی ها
  • آسیب مغزی
  • کمر درد حاد
  • زانو درد حاد
  • سر درد
  • و…

 معمولاً به دنبال ضربه و تروما رخ می دهند.شایع ترین آسیب و صدمه ورزشی حاد را کبودی ها و خراشیدگی ها تشکیل می دهند.

آسیب و درد مچ پا را شایع ترین آسیب های ورزشی اسکلتی عضلانی محسوب می کنند و شایع ترین آسیب مچ پا هم پیچ خوردگی مچ پا می باشد که سبب درد پا می شود.

 

 

علائم و نشانه های آسیب های ورزشی حاد عبارتند از:

  • درد شدید و ناگهانی
  • تورم
  • عدم توانایی در تحمل وزن بدن روی اندام تحتانی
  • حساسیت در لمس ناحیه
  • عدم توانایی در حرکت مفصل در تمام دامنه حرکتی آن
  • ضعف شدید اندام
  • در رفتگی یا شکستگی قابل مشاهده

 

 

 

انواع آسیب های ورزشی

 

 

 

آسیب های ورزشی مزمن:

معمولاً‌ ناشی از فعالیت بیش از حد و اعمال نیرو بر روی یک بخش خاص از بدن در هنگام ورزش رخ می دهد.

 

 

علایم و  نشانه های آسیب های ورزشی مزمن عبارتند از :

  • دردی که با انجام حرکات ورزشی تشدید و با استراحت بهبود می یابد.
  • درد از نوع گنگ و مبهم است.
  • تورم

 

 

انواع شایع آسیب های ورزشی:

کشیدگی و پارگی های عضلات و رباط ها:

به کشیدگی رباط ها ( که استخوان ها را به هم ارتباط می دهند ) اطلاق می گردد.

علل ایجاد کشیدگی رباط ها عمدتاً‌ ضربات هستند که سبب جابجایی استخوان ها از هم در محل مفصل و کشیدگی رباط یا پارگی آن ها می شوند.

این کشیدگی ها ۳ درجه دارند که درجه ۱ آن کشیدگی خفیف و درجه ۳ آن پارگی کامل رباط است.

نواحی از بدن که بیشتر در معرض این آسیب قرار دارند عبارتند از مچ پا، زانو و مچ دست است.مثلا کشیدگی رباط های عضلات جمع کننده انگشتان در محل مچ دست از علل شایع درد دست در ورزشکاران است.

علائم ایجاد sprain شامل درجات مختلفی از حساسیت در لمس محل،درد،التهاب، تورم و عدم توانایی در حرکت عضو یا مفصل و یا شلی مفصل و ناپایداری آن است.

 

 

 

آسیب های ورزشی مزمن

 

 

 

 

تاندون چیست؟

Strain  به آسیب و کشیدگی واحد عضله ؛ تاندون گفته می شود که اغلب در اثر مقاومت در برابر فشارهای کششی در اثر انقباض شدید عضلانی در ورزش های غیر تماسی ایجاد می گردد.

کشش بیش از حد سبب پارگی جزئی در واحد عضله – تاندون می شود . علائم و نشانه های آن شامل درد، اسپاسم عضله و فقدان قدرت عضله، در درجات شدید پارگی عضله.

 

 

آسیب های زانو :

به خاطر ساختمان پیچیده و متراکم و نیز تحمل وزن بدن مفصل زانو شایع ترین مفصلی است که دچار صدمه ورزشی می شود.

آسیب های زانو می تواند خفیف یا شدید باشد از آسیب های خفیف می توان به زانوی دوندگان ( درد و حساسیت در لمس جلوی و پائین زانو ) و التهاب تاندون ها و رباط های زانو نام برد.

آسیب های شدید زانو شامل آسیب های استخوانی و غضروفی ( غضروف مفصلی و مینسک ها ) و آسیب های شدید و پارگی های رباط های زانو ( رباط های صلیبی قدامی و خلفی و رباط های جانبی خارجی و جانبی داخلی ) می باشد.

آسیب دیدگی و صدمات زانو عمدتاً به دنبال چرخش زانو رخ می دهد اما می تواند به واسطه اصابت ضربات، افتادن روی پاها از ارتفاع ، پریدن نادرست و دویدن های طولانی  و گرم کردن نامناسب روی دهد.

 

 

 

آسیب های ورزشی حاد

 

 

 

 

درد ساق به دنبال ورزش:

درد ساق در هنگام ورزش مسئله شایعی است. درد معمولاً‌ در جلوی قسمت تحتانی ساق پا و نزدیک مچ و یا در سمت داخلی ساق رخ می دهد.

این عارضه در دوندگان مشاهده می شود ومعمولا ناشی از شکستگی های استرسی یا خونرسانی ناکافی است.

 

ریسک فاکتورهای این عارضه عبارت اند از :

  • تمرین بیش از حد
  • روش دویدن نادرست
  • تمرین های کششی نادرست
  • گرم کردن ناکافی
  • دویدن یا پریدن بر روی سطح سخت
  • کفش نا مناسب ورزشی

 

آسیب های تاندون آشیل:

آشیل تاندون عضله پشت ساقی است و در پشت مچ پا قرار دارد و مچ پا را به عقب می کشد و به طور شایعی دچار آسیب های ورزشی می شود. طی روند پیری و نیز طی تمرین بیش از اندازه در ورزش این تاندون می تواند دچار التهاب شود.

این امر تاندون را مستعد آسیب و پارگی در اثر اصابت ضربه می کند، از سویی بعلت درد ناشی از التهاب فرد از آن پا کمتر استفاده نموده و دچار تحلیل عضلانی و استعداد به صدمات ورزشی دیگر از ناحیه پا می شود.

عمدتاً آسیب های ورزشی تاندون آشیل در افراد میانسال و مسنی که به صورت گاه گاه ورزش می کنند رخ می دهد. اغلب در اثر افزایش ناگهانی شتاب حرکت دویدن و نیز در هنگام حرکات پرشی فرد دچار آسیب می گردد.

 

 

 

آسیب های تاندون آشیل

 

 

 

شکستگی ها : در ورزش دو نوع شکستگی داریم :

  • شکستگی حاد
  • شکستگی مزمن

 

شکستگی حاد :

ناشی از اعمال ضربه مستقیم به استخوان است. می تواند از نوع ساده ( شکستگی ساده استخوان با کمترین آسیب به بافت نرم اطراف ) و یا ترکیبی ( بیرون زدگی استخوان شکسته از سطح پوست ) باشد.

اغلب شکستگی های حاد اورژانسی به حساب می آیند و باید به سرعت درمان شوند به خصوص نوع ترکیبی که در معرض عفونت زخم قرار دارد.

شکستگی مزمن:

عمدتاً‌ در پا و ساق و به خصوص در ورزش هایی که تماس تکرار شونده با سطح زمین وجود دارد دیده می شود در ژیمناستیک، ورزش های رزمی، دو میدانی شایع تر است.

اصولاً در این نوع شکستگی واضح استخوانی نمی بینیم بلکه شکستگی ها ریز و کوچک بوده و خود را با درد استخوان در هنگام اعمال نیرو روی استخوان نشان می دهد. البته گاهی هم تورم و حساسیت در لمس محل داریم.

 

 

 

انواع شکستگی ها

 

 

 

 

 در رفتگی ها :

جا به جا شدن استخوان های دو طرف مفصل را نسبت به هم گویند.

در رفتگی ها عمدتاً در ورزش های تماسی ( فوتبال , بسکتبال و … ) و نیز ورزش هایی که در آن ها کشش های شدید به اندام وارد می شود رخ می دهد. به ترتیب شیوع مفصل های شایع عبارتند از : شانه ،آرنج، مچ دست.

درمان آسیب ها توسط متخصص آسیب های ورزشی:

اول این که هرگز زمانی که در هنگام ورزش دچار درد شدیم سعی نکنیم به حرکات و تمرین ادامه دهیم لذا اولین گام توقف فعالیت ورزشی است.

صدمات و جراحات ورزشی نیازمند متخصص آسیب های ورزشی و اقدام پزشکی:

  • آسیب هایی که سبب درد شدید و تورم و یا بی حسی در اندام شوند.
  • عدم توانایی در تحمل وزن بدن برروی اندام آسیب دیده
  • جراحات و صدماتی که ناشی از یک آسیب قدیمی اند و اکنون در آن ها دچار درد شدید ـ تورم و یا ناپایداری مفصلی ( اگر آسیب قدیمی در مفصل باشد ) شده ایم.

 

 

 

صدمات و جراحات ورزشی

 

 

 

نکاتی که در هنگام آسیب های ورزشی رعایت شوند،عبارت اند از:

جهت تسریع بهبودی باید ۴ اقدام بعد از آسیب دیدگی ورزشی تا حداقل ۴۸ ساعت بعد انجام گیرد.

 استراحت :

 توقف فعالیت ورزشی و استراحت دادن به ناحیه صدمه دیده اولین قدم است. چنانچه ناحیه صدمه دیده مثلاً‌ در پا است به خاطر نیاز به انجام فعالیت های روزانه می توان از عصا استفاده نمود تا به عضو صدمه دیده فعالیتی وارد نشود.

 درمان با یخ:

 برای انجام یخ درمانی باید کیسه حاوی یخ را به مدت ۲۰ دقیقه بر روی محل آسیب قرار دهیم و این کار را ۸-۴ بار در روز انجام می دهیم.

توجه شود که زمان فوق نباید بیش از ۲۰ دقیقه باشد. سرما درمانی سبب کاهش التهاب و تورم و درد می گردد.

فشار موضعی محل آسیب :

با بانداژ کردن محل آسیب می توان از میزان تورم و التهاب کاست و روند بهبودی را تسریع نمود.

بالا نگه داشتن محل آسیب :

در صورت آسیب دیدگی زانو، آرنج،اندام فوقانی و تحتانی می توان آن ها را بالاتر از سطح قلب قرار داد.

این امر به کاهش آزاد سازی فاکتورهای التهابی می انجامد و روند بهبودی را شدت می بخشد.

 

 دکتر رجایی-جراح و متخصص بیماریهای استخوان

5 1 vote
امتیاز شما به این مقاله
مشترک شدن
اطلاع رسانی کن
guest
نام و نام خانوادگی فارسی تایپ شود
فقط Gmail و Yahoo پذیرفته می‌شود
0 دیدگاه
Inline Feedbacks
View all comments